RUUD DIELEN-DE VEELZIJDIGE GLORIOUS WOLF

GLORIOUS WOLF IS HET STUDIOPROJECT WAARMEE DE TILBURGSE MULTI-INSTRUMENTALIST RUUD DIELEN ZIJN VOORLIEFDE VOOR DE PROGROCK UIT DE JAREN 70 EN 80 VORM GEEFT MET VINTAGE INSTRUMENTARIA. NA JAREN IN DIVERSE BLUES- EN COVERBANDS GESPEELD TE HEBBEN, GAF RUUD GEHOOR AAN DE DRANG OM EIGEN MUZIKALE IDEEËN VORM TE GEVEN IN ZIJN SEMIPROFESSIONELE STUDIO. IN 2017 WAS ‘AQUARIUS’ DAARVAN HET EERSTE RESULTAAT DAT ALS DIGTALE DOWNLOAD BELANDDE OP BANDCAMP. TWEE JAAR LATER VOLGDE ‘ZODIAC’ WAAROP RUUD DIT KEER SAMENWERKTE MET GASTMUSICI EN WAARVOOR OSCAR HOLLEMAN TEKENDE VOOR DE MASTERING EN ED UNITSKY VOOR HET ARTWORK. BEIDE ALBUMS ONTVINGEN POSTIVE RECENSIES EN AANZIENLIJKE AIRPLAY OP INTERNETRADIO. NAAST HET SOLOPROJECT ZIJN DAAR NOG DE GASTBIJDRAGEN AAN HET AVANT GARDE-PROJECT THE ERIC VON TUTRI FOUR VAN THOMAS ZUNK. BEWUST VAN HET FEIT DAT JE MET COMPLEXE MUZIEK GEEN MILJOENENPUBLIEK BEREIKT, BLIJFT RUUD DE MUZIEK MAKEN WAARIN HIJ GELOOF EN ACHTER STAAT. EEN UITVOERIG GESRPEK MET EEN BEVLOGEN MUZIKANT.

Glorious Wolf! Dat bekt lekker en spreekt tot de verbeelding. Hoe kwam het tot deze projectnaam?

“Als je googled op ‘betekenis Ruud’ komt meteen ‘roemrijke wolf’ naar boven en dat vond ik wel een toepasselijke naam en bovendien verweven met mezelf. Als je roemrijke wolf vertaalt, krijg je glorious wolf.”

Ik kan uiteraard onmogelijk om de vraag heen wat je eerste stappen waren in de muziekwereld.

“Door mijn oudere broer en zwager kwam ik al vroeg met de blues en rockmuziek in aanraking. Ik zal 10 of 11 geweest zijn en meteen geobsedeerd door Rory Gallagher, Johnny Winter, Ten Years After, Jimi Hendriks e.v.a. Niet veel later lieten ze mij Pink Floyd horen. Dat had wat meer luisterbeurten nodig, maar maakte me wel nieuwsgierig. Daar kwamen Genesis en Camel bij, maar ook Yes, Rush etc. Ook ging ik natuurlijk luisteren naar Deep Purple, Led Zeppelin, Black Sabbath en later ook de hardere metal van Judas Priest. Maar de symfo en psychedelic spacerock raakte me dieper en ging op onderzoek. Zo belandde ik bij King Crimson, Gentle Giant en Frank Zappa. Op mijn 12e kocht ik mijn eerste gitaar en ging op les bij een bleusrock gitarist in Tilburg en later privéles van een jazzgitarist. Op mijn 16e belandde ik een lokaal bandje waarvan de drummer later bij Vengeance terechtkwam. Daarna heb ik diverse rockbandjes geformeerd. We speelden covers en daarnaast met eigen werk bezig. Ik zat ook een tijd in een top-100 rockband genaamd Blow Out waar we wekelijks mee optraden. Die strandde, omdat de meerderheid commerciëler repertoire wilde en ik juist meer richting rock wilde. Daarna heb ik een bluesrockbandje Dicke Betsey geformeerd waar we vaak mee optraden. We waren de openingsact op Elastiek Muziek in Hilvarenbeek dat op zijn hoogtepunt  80.000 bezoekers trok, verdeeld over drie dagen. Hiervan zwerft nog een video rond waar we ‘Voodoo Chile’ speelden. De drummer van die band speelde samen met een fretless bassist á la Jacco Pastorius. Ze maakten geïmproviseerde muziek en hij vroeg of ik eens mee wilde jammen. Toen ging een wereld voor mij open. Als je dat eenmaal geproefd hebt ,is er geen weg terug. Ha! Ha! Die vrijheid van expressie is zo verreikend. Er gebeurden dingen door de chemie van muzikanten die ons tot grote hoogten liet stijgen. Zoiets bereikte ik niet met het spelen van covers. Dit hebben we ook zo’n acht jaar gedaan met onder de naam Perpetual Béta diverse optredens in artistieke kunstkringen. Ik heb voor de lol weer een bluesrockbandje: Stonefort Road Band.”

Betreffende je solocarrière ben je eigenlijk een laatbloeier. Wat is de reden dat er best een tijd overheen ging voordat je als soloartiest begon?

“Je weet hoe dat gaat: getrouwd, een gezin en er moest toch brood op de plank komen. Met mijn a-commerciële muziek was niks te verdienen. Maar in mijn jonge jaren schreef ik wel al mijn eigen instrumentale muziek onder het pseudoniem Dealen. Een recensie is terug te vinden op de site Dutch Progressive Rock Page. Echter kreeg ik hiermee geen voet aan de grond. Ik heb vervolgens 33 jaar een eigen bedrijf gehad, welke ik recentelijk heb overgedragen, wat veel tijd en energie kostte. Desondanks ben ik altijd muziek blijven maken. Nu kan ik me volledig op mijn muziek concentreren en heb professionele studio engineers om me heen die mijn muziek opname-technisch naar een hoger niveau brengen. Ik geloof dat ik iets te vertellen heb met mijn muziek wat ik graag naar buiten wil brengen. Echter is de huidige muziekwereld erg veranderd, maar er is altijd nog een grote groep liefhebbers van progressieve rock. Sociale media en platforms als Bandcamp, Spotify, CDbaby enz. bieden nieuwe mogelijkheden waar ik gebruik van maak. Het zou mooi zijn als een platenlabel de distributie voor haar rekening zou nemen. Dan kan ik me concentreren op het creatieve proces in mijn semiprofessionele studio.”

Betekent dit dat je nu niets anders meer doet dan muziek maken?

“Jawel hoor, maar ik ben ook nog parttime werkzaam in het bedrijf. Daarbij heb ik een gezin en mijn inmiddels uitwonende kinderen weten me regelmatig te vinden voor klusjes. Maar de muziek speelt een grote rol in mijn leven. Ik zit iedere dag wel in mijn home-studio creatieve ideeën vast te leggen of ben met opnametechniek bezig. Het is een speelpaleis waar ik mijn creativiteit kan uitleven. Voornamelijk voor Glorious Wolf, maar ook voor The Eric Von Tutri Four. Zo nu en dan help ik jonge musici met hun eigen werk.”

Vertel daar eens over. Wie zijn dat zoal en om wat voor muziek gaat het?

“Hier uit het dorp komt Celia van Onna die in Utrecht een soort rockacademie volgt. Ze schrijft  hele mooie nummers en we nemen bij mij wel eens wat arrangementjes op. Voor Glorious Wolf heeft ze ook een aantal nieuwe nummers ingezongen. Ze heeft een mooie fragiele stem die doet denken aan het Kate Bush- album ‘50 Words For Snow’. Dat is zo’n breekbaar album.”

‘Aquarius’ neigt sterk richting jazzrock en wat ze noemen RIO. Ik hoor ook invloeden van Alan Holdsworth. Op ‘Zodiac’ beperkt je de invloeden enigszins wat het album iets toegankelijker maakt. Wat is die reden van die kleine aanpassing?

“Dat is zeker geen bewuste keuze. Met ‘Zodiac’ koos ik voor vocalen, omdat de recensies over ‘Aquarius’ opperden dat zang de muziek toegankelijker zou maken. Daar heb ik gehoor aan gegeven. Ik merkte dat het schrijven van vocale songs me meer dwingt naar de couplet/refrein structuur en dat maakt de nummers inderdaad toegankelijker. Er zitten veel lagen in mijn muziek wat de nodige luisterbeurten claimt voordat het binnenkomt. Het is zeker geen hapklare muziek. Ik vergelijk het nog weleens met uit eten gaan; je kan een vette hap bij de snackbar nemen of naar een exclusief restaurant gaan waar iedere hap weer een verassing is. Overigens vind ik het een groot compliment als jij invloeden van Alan Holdsworth in mijn muziek hoort. Dat was één van de grootste iconen en gerespecteerde gitaristen.”

Voor iemand die liever doet wat hij wil, is het ongewoon om gehoor te geven aan recensies.

“Zo zwart/wit zie ik dat niet. We hebben elkaar toch allemaal nodig. Recensies zijn reflecties van hoe de recensent de muziek heeft ervaren en dat is vaak een goede feedback waar de betreffende muzikant/componist zijn plan uit kan trekken. Zelf heb je vaak een tunnelvisie. Je hebt de muziek al zo vaak gehoord tijdens het proces, dat recensies vaak wel een eye opener en verhelderend kunnen zijn. Het is natuurlijk een persoonlijke mening en ieder heeft zo z’n eigen voorkeuren en smaak.”

Je maakt best complexe progrock waarvoor je tijd moet nemen. In deze tijd van muzikale overkill lijk het verdomd moeilijk om dit soort muziek onder de aandacht te brengen.

“Als ik het voor het geld deed, zou ik er zeker niet van rond komen. Maar gelukkig hoeft dat niet en moet daarom ook geen concessies aan mijn muziek doen. Ik kan de muziek maken waar ik volledig achter sta: music from the heart. Of om Frank Zappa te citeren: “I never set out to be weird. It was always other people who called me weird.” De muziek komt n.a.v. een lick of een thema die al jammend ontstaat of zoals ik die in mijn hoofd heb voordat er ook maar iets is. Vervolgens neem ik die ideeën op en kan er nog van alles veranderen. Als een stuk me raakt of ontroert, ga ik het verder uitwerken en ontstaat gaandeweg de songstructuur en melodielijn.“

“Voor het aankomende album heb ik me weer meer op instrumentaal gericht met een afwisselende mix van zowel mannelijke als vrouwelijke vocalen. Het wordt een afwisselend album dat melancholisch, experimenteel en soms behoorlijk heavy is. De muziek is niet in één hokje te plaatsen.”

Wanneer verschijnt je nieuwe album?

“Er is geen datum geprikt als je dat bedoelt, maar de intentie is medio 2023. Zodra de ervaren studiotechnicus die mij ondersteunt en ikzelf tevreden zijn over de mix, zal ik de nummers door een professional laten masteren. Ik wil ook weer het artwork laten ontwerpen door Ed Unitsky. Daarna zal er een releasedatum geprikt worden.”

Wijkt dat album af van je de voorafgaande twee, is het een combi van, of dit keer totaal iets anders?

“Ik denk dat er altijd overeenkomsten zijn tussen de verschillende albums. Ook al wil je nog zo vernieuwend zijn, je hebt een bepaalde stijl van schrijven die toch weer in ieder nieuw stuk opduikt. Ook je speelstijl en geluid die je als gitarist door de jaren heen hebt eigen gemaakt zal niet ineens drastisch veranderen. Ik ga niet de studio in met het idee ‘nu ga ik iets geheel nieuws doen’, maar wel wil ik graag een nieuwe aanpak uitproberen wat soms wel en soms ook niet werkt. Het is een creatief proces wat meestal spontaan en onverwacht ontstaat tijdens het gitaarspelen of geïnspireerd door een bepaald geluid of effect wat een bepaalde sfeer oproept. Zoiets valt meteen op als het een bovengemiddelde kwaliteit heeft en dat leg je dan meteen vast of neem je het ruwe idee alvast op. Meestal ga ik er op een later tijdstip mee aan de slag en groeit er een nieuw nummer. Het is vaak een langer proces dat moet uitkristalliseren. Tijdens dat proces hoor ik allerlei mogelijkheden die ik uitprobeer en waarvan de best werkende ten dienste van het nummer wordt gekozen. Alle overige takes bewaar ik uiteraard om er eventueel later op terug te kunnen grijpen. De stijl van het nieuwe album zal in het verlengde liggen van beide voorgangers, maar zal mede door de nieuwe vocalisten toch vernieuwend zijn. Het album zal een iets heavier karakter krijgen, afgewisseld met enkele fragiele en experimentele songs.”

Heb je met je twee albums live-opgetreden?

“Helaas (nog) niet! Om dit live neer te kunnen zetten hebben we toch wel zeven tot acht enthousiaste muzikanten nodig die ook nog iets moeten hebben met progrock. Die zijn in het Brabantse niet zo makkelijk te vinden, maar het is wel een droom die ik graag zou willen verwezenlijken.”

Hoe belandde je in de band The Eric Von Tutri Four?

“Thomas Zunk, brein en componist van dit internationale collectief uit Berlijn, stuurde via messenger de vraag of ik een nummer voor TEVTF wilde inspelen. Ik vond dat best een uitdaging gezien zijn staat van dienst als RIO/avant-garde-componist en etnisch musicoloog. Het resultaat was hem zo goed bevallen dat hij me vroeg als vast bandlid. Het is zeer complexe muziek en harmonisch moeilijk te definiëren en juist daar ligt voor mij de uitdaging om gitaarpartijen te verzinnen die matchen. De drummer van dit collectief is Kike Paglia. Een Argentijn die de nieuwe songs van Glorious Wolf voorziet van drumpartijen. Dat is best een verrijking, moet ik zeggen. Bij TEVTF zit ook Reg Perham. Een saxofonist uit New Jersey die van sopraan- tot baritonsaxofoon speelt. Geweldige musici om mee te mogen musiceren. Daarbij maken ze nog gebruik van een heel leger gastmusici op de meest uiteenlopende instrumenten. Erg leuk om te doen.”

Blijf je bij dit project betrokken? Bij TEVTF is het een komen gaan is van musici.

“De kern bestaat uit vier vaste musici. Daarnaast worden vrijblijvend gastmusici uitgenodigd als het betreffende nummer daar om vraagt. Zolang ik het een uitdaging vind, zal ik betrokken blijven met mijn muzikale bijdrage.”

Los van waar progressieve rockmuziek in algemene zin staat; wat is jouw definitie van progressieve rock?

“Complexe muziek en songstructuren, vaak langere uitgesponnen of bombastische nummers gedomineerd door gitaren en synthesizers.”

Een best traditionele definitie waar niets mis mee is. Wat vindt jij van de combi post-progressive en alternative rock/postrock die al jaren erg populair is? Het KScope-label is daar hofleverancier in.

“Ik ken daar weinig releases van moet ik toegeven. Het genre alternative en postrock heb ik nooit echt onderzocht. Maar als je Tool, Anathema en Devin Townsend bedoelt: die heb ik wel eens beluisterd en kan ik waarderen, maar ze raken me onvoldoende. Opeth is een ook geweldige band, maar ook die raakt niet de gevoelige snaar bij mij. Echter Steven Wilson en uiteraard ook Porcupine Tree raken wel degelijk een gevoelige snaar. Ik ben groot fan van deze artiest.”

Ik vind dat de term progressieve rock niet alleen nog maar geldt voor muziek die klinkt als Pink Floyd, Yes, Genesis, King Crimson en E.L.P. Het begrip is anno 2022 veel breder. Wat vindt jij?

“Daar kan ik me helemaal in vinden. De huidige generatie progbands is uitgedijd tot een oeuvre waarin vele stijlen samensmelten. Niet vreemd overigens als je de definitie van progressief bekijkt: progressie = vooruitgang. Dat is zeker gebeurd in deze muziekstroming vanaf de beginjaren tot heden. Maar de invloeden van de progreuzen die jij benoemt zijn nog steeds hoorbaar in de huidige generatie bands. Je ziet dat overigens ook bij andere muziekstromingen. De bluesmuziek was tot eind jaren zestig redelijk traditioneel, maar Clapton (Cream), Hendrix, Gallagher e.v.a. hebben ook daar verandering in gebracht door andere stromingen te integreren. Ook deze stroming wordt nog steeds vertegenwoordigd en o.a. Joe Bonamassa en Gov’t Mule verwerken zelfs progressieve elementen in deze muziek. Muziek evolueert net zoals de mens.”

Michel Scheijen

https://gloriouswolf.bandcamp.com/

https://www.facebook.com/ruud.dielen.1

https://theericvontutrifour.bandcamp.com/

https://www.facebook.com/ed.unitsky.official/