Het was dinsdag 20 augustus, 06:20uur. Mijn eerste werkdag na de zomervakantie. De autoradio meldde het nieuws dat singer/songwriter Tim Knol van plan is om zijn muziek alleen nog maar op cassette uit te brengen. Hij sprak over de ‘vintage expressie’, veroorzaakt door de ruis op de achtergrond. Grijnzend schudde ik mijn hoofd. Waarom? Dat zal ik eens even haarfijn uit de doeken doen.
Trends, modegrillen, nieuwerwetsheid… ik ben er nooit vatbaar voor geweest en ik kan met zekerheid zeggen dat ik het ook nooit zal worden! Niet dat ik een conservatieveling ben. Integendeel! Maar ik kan er slecht tegen wanneer iets uit de ouwe doos opeens weer hip is. Waarom eerst wegsmijten om het daarna weer uit de prullenbak te vissen? Dan was het toch voorheen ook goed!? Ik schrijf mijn hele leven aan alles wat tastbaar is een duurzaamheid toe waarvan het zonde is om die overboord te gooien. Dertig jaar geleden was je met een dergelijk soort overtuiging een grijze muis. Nu garandeert ‘een vintage mind-set’ duizenden ‘likes’ op sociale media. Sodemieter op!
Zo vind ik dat gedweep met vinyl ook gedeeltelijk lachwekkend. Mensen die in de jaren ’80 als eersten hun platencollectie uit het raam smeten om plaats te maken voor de cd, rennen zich nu het vuur uit de schenen om alles weer op vinyl te bemachtigen. Hoewel ik dat top op zekere hoogte kan begrijpen. Het artwork van een klaphoes heeft hetzelfde magische effect als een rijk geïllustreerd pop-up boek van ‘The Lord Of The Rings’ en het organische geluid van vinyl is gewoon niet te overtreffen. Zeker niet van de huidige 180grams persingen. Maar laten we onszelf niets wijsmaken; dat wisten we toen ook al! Het was de geslepen marketingstrategie van Philips en de cd-bonustracks die ons gretig naar de zilveren schijfjes deden grijpen waardoor vinyl binnen de kortste keren uit de platenzaak verdween. Kom dus niet bij mij aan met het slappe excuus van ‘de nostalgische herbeleving van de pick-up naald langzaam in die groef te zetten’. Ruilen die mensen straks ook weer hun hybride in voor een oldtimer waarvan je de motor moet aanzwengelen?
Terug naar die dwaas Tim Knol. Zijn initiatief komt gewoon voort uit het verlangen om cool te zijn. Je muziek op vinyl uitbrengen is niet meer uitzonderlijk. Dat doet inmiddels iedereen. Daarom wil hij met het cassettebandje de blits maken. Volgens Tim is het geruis van de cassette iets wat er gewoon bij hoort. Wat de muziek een extra lading meegeeft. Ha! Gelooft en gij zult zalig worden. Die ruis is hetzelfde als een krakend bed tijdens de geslachtsdaad. Een geinige bijkomstigheid, maar wel zo prettig als het er niet is!
Ik hoop van ganser harte dat zijn actie flopt, maar stiekem ook dat het hem als een Amerikaanse tv-dominee lukt om de nodige centen bij mensen uit de zak te kloppen. Dat de cassettedecks binnen de kortste keren niet aan te slepen zijn. Gewoon als bewijs dat er niets lucratiever maar ook niets vergankelijker is dan een trend. Dat mensen, hoe slim ze ook mogen zijn, altijd wel met iets te paaien zijn voor een plekje op de eerste rang. En als ze afzakken naar de tweede rang, komt er altijd weer een ander met een nieuw lokaas uit de kliko van het verleden.
Gehapt wordt er toch.
Michel Scheijen
