DE ZWARTE SCHIJF: FOREIGNER-‘UNUSUAL HEAT’

DE RUBRIEK ‘DE ZWARTE SCHIJF’ LAAT HET LICHT SCHIJNEN OVER ALBUMS DIE DE VERWACHTINGEN NIET WAARMAAKTEN, FLOPTEN, OF WAAROVER DE MENINGEN STERK UITEENLOPEN. WAAR GING HET MIS? WAAROM BLEEF HET SUCCES ACHTER? WAT IS DE REDEN VOOR DE CONTROVERSE? EN WAAROM KREGEN SOMMIGE ALBUMS ACHTERAF TOCH EEN CULTSTATUS? MUSICOPHILIA GAAT OP ONDERZOEK.

NUMMER 11 IN DE RUBRIEK: ‘UNUSUAL HEAT’ VAN FOREIGNER UIT 1991

In mei 1990 stapt Lou Gramm uit Foreigner. De topzanger kan niet meer door één deur met gitarist, toetsenist en producer Mick Jones. Beiden zijn het oneens over de te volgen koers. Gramm vindt dat sinds het album ‘4’ uit 1981 Foreigner het ruige rockgeluid te gortig heeft ingeruild voor een mainstream poprocksound die het goed doet op radio en t.v. Hij wil terug naar het geluid van weleer, want met ‘Ready Or Not’ uit 1987 en ‘Long Hard Look’ uit 1989 maakte hij in z’n uppie twee lekkere rockalbums.

Mick Jones ziet dat anders. In de rol van producer vindt hij dat het bandgeluid moet evolueren en nieuwe technieken zoals synthesizers en andere elektronische foefjes nodig zijn om aan te sluiten op de tijdsgeest. De nieuwe koers is bovendien lucratief. ‘4’ en diens navolgers ‘Agent Provacateur’ [1984] en ‘Inside Information’ [1987] bereikten de top van de albumlijsten en de singles ‘Waiting For A Girl Like You’, ‘I Want To Know What Love Is’, ‘That Was Yesterday’ en ‘I Don’t Wanna Live Without You’ deden het net zo goed. Eigenlijk kan Jones de kritiek van Lou Gramm niet veel bommen. Hij is inmiddels een gevierd producer die o.a. ‘5150’ van Van Halen en het net zo geweldige ‘Storm Front’ van Billy Joel op zijn naam heeft staan.

Als vervanger van Gramm wordt Johnny Edwards benaderd die vooral in Amerika bekend is van de bands Buster Brown, Montrose, en King Cobra. De jonge Edwards twijfelt over het aanbod, omdat hij met z’n kersverse band Wild Horses net een contract heeft getekend bij Atlantic Records. Dezelfde platenmaatschappij waar Foreigner onder contract staat. Na enkele oefen- en jamsessies gaat hij toch overstag en wordt de nieuwe Foreigner-zanger.

Voor het nieuwe album deelt Jones de productiewerkzaamheden met Terry Thomas die sceptisch is over de nieuweling. Volgens hem staat Edwards niet alleen vocaal te ver af van Lou Gramm, ook zijn voorkomen is gevaarlijk anders. Waar Gramm de uitstraling had van een arbeiderszoon, lijkt Edwards met zijn lange manen, brede kaaklijn en zorgvuldig gecreëerd uiterlijk op een verdwaalde Chippendale. De producer gooit regelmatig het bijltje erbij neer, maar komt op aandringen van Jones telkens terug.

‘Unusual Heat’ ligt op 14 juni 1991 in de winkels voorafgaand aan de single ‘Laydown and Dirty’ die het alleen in Amerika redelijk doet. Het songmateriaal is van solide kwaliteit en de productie minder gepolijst dan zijn voorgangers. Helaas heeft niemand trek in het nieuwe album. Vanuit Seattle verovert inmiddels een nieuwe, interessante en natuurlijke vorm van rockmuziek de wereld: grunge. Radiostations laten het nieuwe album en de tweede single ‘I’ll Fight For You’ daarom massaal links liggen en wanneer ook de Foreigner-fans niet te spreken zijn over de nieuwe frontman, is ‘Unusual Heat’ gedoemd te mislukken.

Johnny Edwards stapt op en zegt de muziekwereld niet veel later vaarwel. Mick Jones likt zijn wonden en verzoent zich in 1992 met Lou Gramm voor drie nieuwe nummers op het verzamelalbum ‘Foreigner: The Very Best..and Beyond’. In 1994 verschijnt het allerlaatste Foreigner-album met Lou Gramm: ‘Mr. Moonlight’. Een album dat qua songmateriaal niets te wensen over laat, maar wordt vanwege het aanhoudend ongunstige muziekklimaat een nog grotere flop.

Michel Scheijen