Mijn versterker had al geruime tijd opstartmoeilijkheden en toen ook nog de cd-speler mijn muzikale vitaminen niet meer slikte, was paniek in de tent. De versterker was nog niet eens zo’n groot probleem. Nu je supercool bent als je met analoge apparatuur muziek luistert, word je dood gesmeten met betaalbare kwaliteitsversterkers en andere retro-apparatuur. Een nieuwe cd-speler zou eigenlijk ook geen issue zijn, ware het niet dat die van mij een aantal unieke functies heeft. Eentje daarvan is de sub-index knop. Een knop waarmee je in een lang nummer dat bestaat uit enkele digitaal geïndexeerde segmenten, kunt skippen. Je hoeft dus niet de fast forward-knop te gebruiken om je favoriete stuk te luisteren. Een aantal cd’s in de genres klassiek en elektronisch die meestal ellenlange nummers bevatten, werden op die manier geproduceerd. Ook bestaan er slechts een paar cd-spelers met deze speciale functie. Waaronder de mijne.

Na een zoektocht vond ik op internet iemand in de regio Zuid Limburg die audioapparatuur repareerde. Een mailtje waarin ik duidelijk mijn casusproblematiek verwoordde, werd positief beantwoord en zo vertrok ik op een donderdagochtend om half tien ’s morgens naar…Borgharen.

Na het passeren van de cultsluis bereikte ik via enkele uitgestorven zijstraten de net zo uitgestorven Borghaarse dorpskern. Zulke gehuchten doen mij altijd denken aan het dorp waar Pipi Langkous met een koffer vol geld het pittoreske winkelcentrum op stelten zet. Ooit was het hier net zo’n bedrijvigheid als in die film. De vage letterafdrukken op de winkeldeuren en de afgebladderde verfresten langs de etalagekozijnen waren het enige wat aan die tijd herinnerden.

Het cult stuw- en sluiscomplex bij Borgharen

De TomTom navigeerde naar Kerkstraat 10 waar ik een stuk verderop parkeerde tegenover de speelplaats van een basisschool die naast een kerk lag. De torenklok sloeg tien uur en overstemde kort het gekrijs van ravottende kinderen. Het pand van bestemming had geblindeerde ramen en deuren en zag er verlaten uit. Ik was sceptisch of mijn audio-digitale panne op deze plek daadwerkelijk kon worden verholpen. Ter controle wilde ik voorzichtig de winkeldeur openen, maar op datzelfde moment stapte een baardig havermelk-knotje met een Blaudzun-bril op de snufferd [ongetwijfeld een GroenLinks-stemmer] met een versterker en een speakersetje naar buiten. Ironisch dat een typetje waar je doorgaans een grote boog omheen maakt op zo’n moment een gevoel van geruststelling opwekt.

Een minuut later stond ik voor de toonbank van een ruimte volgepakt met een halve eeuw audio- en videogeschiedenis. Op een tafel lag een enorme flatscreentelevisie die helemaal uit elkaar was gehaald. Het apparaat lag erbij als het opengescheurde kadaver van een Afrikaanse buffel waaraan zich een leeuwenfamilie tegoed had gedaan. Ergens in een hoek zag ik een witgrijze oscilloscoop met beeldscherm. Zo eentje die Tangerine Dream in de jaren 80 in hun modulair systeem hadden ingebouwd. Overal stonden cassettedecks, platenspelers, cd-spelers, speakers en al het andere in het kader audio en video, te wachten op hun reparatie. Vanuit het perspectief van de eenentwintigste eeuw werd hier monnikenwerk verricht.

Een oscilloscoop

Een vriendelijke, midden zestiger genaamd Jack noteerde de technische mankementen en mijn naam, adres en telefoonnummer. Hij beloofde over een aantal dagen de kostenindicatie door te bellen zodat ik een besluit kon nemen. Na drie dagen hoorde ik een bedrag waarover ik niet hoefde na te denken. Ik gaf groen licht ter reparatie.

Een week later haalde ik mijn apparatuur op. Jacks verklaring van wat er allemaal mankeerde en wat hij eraan had gedaan, beantwoordde ik bevestigend: “Oh, ja! Dat vermoedde ik al.” Ik begreep er niets van, want ik ben zo atechnisch als een ooievaar en niet voor niets in de gezondheidszorg gaan werken. Het had geen verschil gemaakt als hij de materie in het Latijns had geduid. Maar omdat ik groot ontzag heb voor de uitstervende Willy Wortels van deze wereld die met handige handen doen repareren, reviseren, moderniseren, saneren en restaureren, kun je op z’n minst laten blijken dat je luistert. Als extra waardering gaf ik fooi.

’s Avonds luisterde ik naar ‘Royal Festival Hall’- Vol. II van Klaus Schulze. In drie kwartier klokkende prijsnummer ‘Ancient Ambiance’ skipte ik naar het segment ‘Dusy Spiderwebs and A Shorn Monk’ om glimlachend aan Jack te denken.

Michel Scheijen

www.jackcoomans.nl

(Visited 165 times, 1 visits today)

Dit bericht heeft 10 reacties

  1. B.E.H. Dassen

    Geweldig verhaal met veel amusante superlatieven over een functie op de speler waarvan ik het bestaan niet eens wist! Leuk op de zondagochtend!

    1. Michel

      Hallo Bas,

      En jouw reactie is de kers op de taart op deze zondagochtend. Geweldig dat je die functie niet kende. Er zijn ook maar een paar cd-spelers met deze functie. Sony was daar…vermoeid ik…in gespecialiseerd. Het betreft nl. een Sony-exemplaar die ik voor geen goud wil missen.

      Alle goeds en bedankt voor je reactie. Ik lag in een deuk!

      Michel

  2. JamGem

    Altijd handig om een adres achter de hand te hebben om je (analoge) audio apparatuur ter reparatie te kunnen aanbieden.
    Zeker als het gebaseerd is op goede ervaringen.
    Thanx for sharing.

    1. Michel

      Ik weet niet wie je bent ‘JamGem’, maar dank voor je reactie.

    1. Michel

      Dank je, Erik. Ik ben er zelf ook heel tevreden over.

      Michel

  3. Robert B

    Fantastisch stuk ✨ ik vind het een geruststellende gedachte dat er nog steeds dergelijke adressen bestaan

    1. Michel

      Hallo Robert,

      Bedankt voor je reactie. Ik deel je mening in alle opzichten.

      Alle goeds,

      Michel Scheijen

  4. analoog fan

    Ik vind dit verhaal een zeer mooi voorbeeld hoe het toch nog kan.
    Repareren wat nog kan. Ik zelf heb 3/4 van mijn leven in de techniek gezeten.
    Wat ik zeg is, enkel de vuilnis hoop word als maar Groter van.
    Ja, met een hoofd letter G.

    Nu kan er niets meer gerepareerd worden. Alles zit op 1 printplaatje en als dat stuk is dan ben je goedkoper uit dat je een nieuwe koopt. Vreselijk.

    Dit verhaal doet me echt nog deugd, want er blijken nog degelijke techniekers te zijn die toch nog dingen, de goeie oude toestellen toch nog de moeite vinden om deze terug te brengen in hun oud glorie.

    De afval maatschappij heeft me de techniek doen verlaten.

    Ik zelf heb liever toch analoog dan digitaal. Want dat werkt en blijft werken. Toch langer dan de digitale toestellen.
    En het klink beter, zelfs met hun analoge schoonheidsfoutjes. Ik zou zelfs zeggen dat deze foutjes zijn juist de charme van de analoge wereld.

    Laten we allemaal terug naar de wereld gaan waar alles beter klinkt, analoog.

    Zelf heb ik nog een analoge versterker van ja niet te geloven 32 jaar. Deze klinkt elke dag nog geweldig.

    Ik hoop dat die nog 30 jaar mag meegaan.

    Het was een erfstuk maar daar was enorm gelukkig mee.

    1. Michel

      Hallo Frans Hallar,

      Bedankt voor uw bijzondere reactie en kijk op de huidige wereld van techniek. Ikzelf ben technisch analfabeet en heb nog geen verstand van een schroevendraaier. Om die reden bewonder ik de handige handen die dat wel [nog] kunnen. Of dat nu elektriciens, metselaars, stukadoors of monteurs zijn. Ik was zo ongelofelijk blij toen ik die audiomonteur in Borgharen vond. Ik hoop dat de link die ik plaatste, hem. nog meer klandizie opleverde.

      Met vriendelijke groet,

      Michel Scheijen

Geef een reactie